Informatie m.b.t. Ds. Rodenburg (21 November 2007)
Categorie: Laatste nieuws
Gepubliceerd: donderdag 26 april 2007
30 December 2007:
Hierbij weer enkele woorden over mijn gezondheid en mijn werk. In december ben ik begonnen met de revalidatie in Twenteborg. Wat dat oplevert, is niet in een paar weken duidelijk: het is een traject van langere tijd waarvan je gaandeweg profijt hoopt te hebben. Ik ervaar het tot nu toe wel als zinvol. De vermoeidheid en de dingen die dat met zich meebrengt (moeite om me voor langere tijd te
Hierbij weer enkele woorden over mijn gezondheid en mijn werk. In december ben ik begonnen met de revalidatie in Twenteborg. Wat dat oplevert, is niet in een paar weken duidelijk: het is een traject van langere tijd waarvan je gaandeweg profijt hoopt te hebben. Ik ervaar het tot nu toe wel als zinvol. De vermoeidheid en de dingen die dat met zich meebrengt (moeite om me voor langere tijd te
concentreren, moeite om ontspannen om te gaan met drukke situaties, moeite om met werkdruk om te gaan) blijft me nog in beslag nemen. De arbo-arts heeft me daarom geadviseerd om me in de komende maanden te onthouden van werk dat extra druk / stress met zich meebrengt. Daar behoort bijvoorbeeld het kerkenraadswerk toe. Verder blijf ik maar zeer beperkt ’s avonds werken. Voorlopig doe ik ook nog niet meer dan één dienst op een zondag. Dat spijt me allemaal wel, maar er zit op dit moment nog niet meer in. Nu nog iets over de gezondheid van mijn vrouw Christa. De arm waar de lymfeklieren zijn verwijderd is veel te dik: het vocht blijft er zich ophopen. De arm belemmert je in je aktiviteiten: in het huishoudelijke werk moet je je zoveel mogelijk ontzien.
De dermatoloog heeft haar doorverwezen naar een speciale kliniek in Drachten. Op 2 januari kan zij daar terecht voor een intake. Een opname volgt dan later; er schijnt een lange wachtlijst te zijn.
De dermatoloog heeft haar doorverwezen naar een speciale kliniek in Drachten. Op 2 januari kan zij daar terecht voor een intake. Een opname volgt dan later; er schijnt een lange wachtlijst te zijn.
21 November 2007:
Dinsdag 13 november ben ik bij de neurochirurg in Zwolle geweest. Daar heb ik te horen gekregen dat ik de kraag nu af mag doen. De nek moet nu voldoende hersteld zijn om het hoofd weer te kunnen houden zonder hulpmiddelen. Dat is goed nieuws! Natuurlijk moet ik nog wel wennen aan deze herkregen ‘vrijheid’ en blijft voorzichtigheid voorlopig geboden, maar het is wel weer een stap vooruit. De kraag kan ik blijven omdoen wanneer mijn hoofd of mijn nekspieren moe worden, of in situaties waarin de kans op onverhoedse bewegingen groter is dan normaal. Over 8 weken word ik terug verwacht in Zwolle, dan moeten de foto’s uitwijzen of alles nog steeds op de goede plaats staat.
Dinsdag 13 november ben ik bij de neurochirurg in Zwolle geweest. Daar heb ik te horen gekregen dat ik de kraag nu af mag doen. De nek moet nu voldoende hersteld zijn om het hoofd weer te kunnen houden zonder hulpmiddelen. Dat is goed nieuws! Natuurlijk moet ik nog wel wennen aan deze herkregen ‘vrijheid’ en blijft voorzichtigheid voorlopig geboden, maar het is wel weer een stap vooruit. De kraag kan ik blijven omdoen wanneer mijn hoofd of mijn nekspieren moe worden, of in situaties waarin de kans op onverhoedse bewegingen groter is dan normaal. Over 8 weken word ik terug verwacht in Zwolle, dan moeten de foto’s uitwijzen of alles nog steeds op de goede plaats staat.
Maar… ik ben er nog niet. De vermoeidheid, lichamelijk en geestelijk, blijft me nog parten spelen. Dat betekent dat ik mijn werk in de gemeente nog sterk moet afbakenen. Afgelopen maandag heb ik een ontmoeting met een revalidatie-arts gehad. Hij heeft me een revalidatieplan voorgesteld. Dat houdt voorlopig in dat ik drie keer in de week een paar uur naar ziekenhuis Twenteborg in Almelo ga voor afspraken met de ergotherapeut, fysiotherapeut, maatschappelijk werker en psycholoog. Best intensief dus, maar hopelijk heb ik er baat bij.
22 oktober 2007:
Onze predikant, David Rodenburg, is enkele weken geleden weer met wat werkzaamheden begonnen, maar kreeg na het weekend waarin hij bij twee avondmaalsdiensten is voorgegaan, toch problemen. De ARBO arts is van mening dat het herstelproces niet goed van de grond komt bij een dergelijke belasting. Het moderamen heeft, in overleg met David, het aantal preekbeurten tot 1 per zondag terug gebracht. In deze situatie komt de eerste maanden nog geen verandering. Het medisch advies is er op gericht om David te sparen voor zaken die momenteel teveel voor hem zijn, we hopen op uw begrip en voorbede voor onze predikant. (kerkenraad)
23 Augustus:
Lieve mensen, het is inmiddels alweer bijna 5 maanden geleden dat ik ongelukkig ten val kwam, 2e Paasdag jongstleden. Het herstel gaat langzaam, maar wel de goede kant op. Om de 6 weken word ik in het ziekenhuis in Zwolle verwacht om foto's te laten maken van de nek en een gesprek met de neurochirurg te hebben. De wervels die zijn vastgezet met een titaniumplaatje staan nog goed op hun plaats, en voorzover dat te zien is op de foto's groeit er botweefsel aan. In de komende weken mag ik de kraag binnenshuis wat langer af doen, mits ik maar voorzichtig blijf en de beweging van mijn kin naar mijn borst probeer te vermijden. Buitenshuis moet ik de kraag sowieso nog omhouden. Half november word ik weer in Zwolle verwacht. Evtueel wordt er dan nog een CT-scan gemaakt om beter zicht te krijgen op de groei van het botweefsel tussen de twee wervels. Enige werkzaamheden heb ik weer opgepakt, maar wel in beperkte mate. Dit in overleg met de arbo-arts. Zodoende staat mijn naam weer op het dienstenrooster en neem ik deel aan een enkele vergadering. Daarnaast is er altijd nog de post en de mail e.d. Ik hoop dat ik het werk langzaam verder kan opbouwen, maar de komende weken houd ik het op bovengenoemde dingen. Aangeven wanneer ik er weer helemaal ben kan ik niet. Het herstel heeft tijd nodig en ik stel het zeer op prijs dat u daarmee rekening wilt houden. Opnieuw wil ik u en jullie, ook namens Christa, hartelijk danken voor uw meeleven. Dat doet altijd goed!
Hartelijke groeten van ons zessen uit de pastorie.
God zegene u en jullie allen! D. Rodenburg
Lieve mensen, het is inmiddels alweer bijna 5 maanden geleden dat ik ongelukkig ten val kwam, 2e Paasdag jongstleden. Het herstel gaat langzaam, maar wel de goede kant op. Om de 6 weken word ik in het ziekenhuis in Zwolle verwacht om foto's te laten maken van de nek en een gesprek met de neurochirurg te hebben. De wervels die zijn vastgezet met een titaniumplaatje staan nog goed op hun plaats, en voorzover dat te zien is op de foto's groeit er botweefsel aan. In de komende weken mag ik de kraag binnenshuis wat langer af doen, mits ik maar voorzichtig blijf en de beweging van mijn kin naar mijn borst probeer te vermijden. Buitenshuis moet ik de kraag sowieso nog omhouden. Half november word ik weer in Zwolle verwacht. Evtueel wordt er dan nog een CT-scan gemaakt om beter zicht te krijgen op de groei van het botweefsel tussen de twee wervels. Enige werkzaamheden heb ik weer opgepakt, maar wel in beperkte mate. Dit in overleg met de arbo-arts. Zodoende staat mijn naam weer op het dienstenrooster en neem ik deel aan een enkele vergadering. Daarnaast is er altijd nog de post en de mail e.d. Ik hoop dat ik het werk langzaam verder kan opbouwen, maar de komende weken houd ik het op bovengenoemde dingen. Aangeven wanneer ik er weer helemaal ben kan ik niet. Het herstel heeft tijd nodig en ik stel het zeer op prijs dat u daarmee rekening wilt houden. Opnieuw wil ik u en jullie, ook namens Christa, hartelijk danken voor uw meeleven. Dat doet altijd goed!
Hartelijke groeten van ons zessen uit de pastorie.
God zegene u en jullie allen! D. Rodenburg
21 Juli:
De afgelopen week is ds. Rodenburg weer voor controle naar het ziekenhuis geweest. Overdag mag thuis de kraag zo nu en dan even af. Buitenshuis nog niet. De ‘op-en-neer-beweging’ van de kin naar de borst en omgekeerd is nog uit den boze. En die beweging maak je, in gesprekken of bij allerlei aktiviteiten, maar al te vaak. Autorijden mag, met de ‘nachtkraag’ om, weer geprobeerd worden. Het herstel vordert maar gaat langzaam.
15 Juni:
Lieve mensen,
Gisteren (13 juni) ben ik terug geweest in het ziekenhuis te Zwolle voor controle.
Bij deze een berichtje om iedereen weer van de stand van zaken op de hoogte te brengen.
Bij deze een berichtje om iedereen weer van de stand van zaken op de hoogte te brengen.
Er zijn foto’s gemaakt van mijn nek, die de neurochirurg heeft bekeken en met ons besproken. Op zichzelf was hij niet ontevreden over het herstel tot nu toe. Gelukkig! Maar hij wilde toch graag dat ik de kraag nog 4 tot 6 weken blijf dragen, om te bevorderen dat de nekwervels meer stevigheid krijgen. Verder moet ik nog rustig aan blijven doen.
Half juli word ik weer bij hem verwacht voor eenzelfde controle als gisteren. Ongeveer 10 dagen daarvoor wil hij nog een vaatonderzoek laten doen, vanwege de slagaderlijke bloeding tijdens de operatie, om te bezien of er geen verdikking of iets dergelijks is ontstaan in de beide halsslagaders als gevolg van die bloeding en de operatie.
Opnieuw zei de neurochirurg dat ik geluk heb gehad… Ik heb hoegenaamd geen uitvalsverschijnselen over gehouden aan het ongeluk. Alleen bij mijn linkerhand is het gevoel aan de kant van mijn pink en ringvinger anders, het voelt verdoofd en verstijfd aan. Maar gezien de ernst van het letsel en de complicaties tijdens de operatie is dat eigenlijk te verwaarlozen.
Voor Christa en de kinderen is het opnieuw een intensieve en spannende tijd geweest. Het zal nog wel even duren voor je daar met elkaar weer van bekomen bent. We krijgen veel hulp vanuit de gemeente. De mensen die in de periode van Christa’s ziekte voor ons klaar stonden hebben de draad weer opgepakt. We hebben hulp in huis, door mensen van de vrijwillige thuiszorg in onze gemeente wordt er een paar keer per week voor ons gekookt, er zijn mensen die Rebekka af en toe opvangen of de kinderen naar sport brengen met de auto. Geweldig!
Dankjulliewel voor jullie meeleven! Op allerlei manieren merken we daar iets van, en dat doet ons goed! Ik ben er nog niet, maar er is wel perspectief op een zodanig herstel dat ik tzt weer helemaal in de running ben. Godzijdank!
Hartelijke groeten, David Rodenburg
22 Mei:
Lieve gemeente, wat is er veel gebeurd in de afgelopen tijd in ons gezin. Op tweede Paasdag kom ik ongelukkig ten val (overigens: óp en niet náást of op de ránd van een springkussen) en loop ik flink letsel aan mijn nek op. Als ik na enkele dagen kan worden geopereerd, ziet de chirurg pas echt wat er allemaal beschadigd is. En na de operatie dringt het tot je door, dat je er wonderbaarlijk goed van af bent gekomen. Terwijl de gevolgen bij zulk letsel gewoonlijk veel ernstiger zijn. Dat maakt je dan heel stil en verwonderd: dat je er nog bent en dat je nog alles bewegen kunt! Zo heb je de dagen dat je de na de operatie plat moet liggen veel om te overpeinzen en veel om voor te danken en bidden…
Nu ben ik ruim drie weken thuis. De eerstvolgende afspraak met de neurochirurg is half juni. Tot die tijd werk ik niet en moet ik echt rustig aan doen. De kraag om mijn nek maakt dat ik alles al veel voorzichtiger doe en mijn conditie is nog lang niet als voorheen. Wat ik half juni te horen krijg? Hoe lang het gaat duren voor ik me weer een beetje de oude ga voelen en een normaal leven kan oppakken? Wanneer ik mijn werk hervatten kan? Geen idee. Ik houd u op de hoogte.
Graag wil ik u en jullie bedanken voor de onvoorstelbaar vele blijken van meeleven en betrokkenheid: hoeveel kaarten ik niet gekregen heb! Hoeveel mailtjes er niet binnen kwamen! Hoeveel mensen er niet hebben gezegd ons in de gebeden te gedenken! Allemaal heel kostbaar en hartverwarmend.
Bij dezen wil ik u en jullie, ook namens ons zessen als gezin, hartelijk groeten, in de hoop op een spoedig weerzien. En vergezeld van het gebed dat de Here God ons nabij zal willen zijn en zal leiden op de weg van Jezus Christus.
D. Rodenburg (artikel is ook geplaatst in kerkblad juni/juli, red.)
19 mei:
Inmiddels ben ik alweer drie weken thuis. Ik draag een speciale kraag, die ervoor zorgt dat mijn nek ‘vast’ zit en dat ik geen verkeerde bewegingen kan maken. De boodschap die ik meekreeg uit het ziekenhuis was: "kalm aan doen, geregeld rust nemen en voorzichtig zijn met je nek". Mijn dagen zijn zodoende gevuld met afwisselend een beetje liggen op bed, een beetje zitten op de bank, een rondje buiten lopen, wat lezen, een bezoekje e.d. Gaandeweg krijg ik wat meer energie en kan ik wat meer doen, maar dat stelt in vergelijking met een normaal en aktief leven natuurlijk maar erg weinig voor. Half juni word ik weer verwacht bij de neurochirurg. Dan hoop ik meer te horen over hoe het ervoor staat met mijn nek.
Tot die tijd werk ik dus sowieso niet. Daar heb ik ook gewoon nog geen energie voor. Alleen heb ik er wel voor gekozen een uitzondering te maken voor de beide trouwdiensten, van Gerjan en Frederike (afgelopen vrijdag) en van Robyn en Marlein (aanstaande vrijdag), om daarin een moment aanwezig te zijn en ‘iets te doen’. Verder zullen er misschien mensen zijn die zich afvragen hoe ik nu toch in deze periode zo’n overdenking voor de radio kan verzorgen... Het antwoord is eenvoudig: de opname vond al in maart plaats, ruim voor het ongeluk dus!. Zo is er in korte tijd veel gebeurd in mijn leven en in dat van ons gezin... Pasen was nog niet afgelopen of dit overkwam ons.
Ik ben intens dankbaar dat ik er nog zijn mag en dat ik er zo goed van af ben gekomen. En ik wil u en jullie allemaal ook bedanken voor die overstelpende stroom van kaarten als blijk van meeleven en betrokkenheid. En dat er voor ons en mij gebeden werd en wordt: dankuwel. Hartversterkend! Zo bid ik van mijn kant voor u en jullie: de Here zegene en behoede u,- persoonlijk en samen als gemeente. Hartelijke groeten, in Christus verbonden, Ds. D. Rodenburg
Tot die tijd werk ik dus sowieso niet. Daar heb ik ook gewoon nog geen energie voor. Alleen heb ik er wel voor gekozen een uitzondering te maken voor de beide trouwdiensten, van Gerjan en Frederike (afgelopen vrijdag) en van Robyn en Marlein (aanstaande vrijdag), om daarin een moment aanwezig te zijn en ‘iets te doen’. Verder zullen er misschien mensen zijn die zich afvragen hoe ik nu toch in deze periode zo’n overdenking voor de radio kan verzorgen... Het antwoord is eenvoudig: de opname vond al in maart plaats, ruim voor het ongeluk dus!. Zo is er in korte tijd veel gebeurd in mijn leven en in dat van ons gezin... Pasen was nog niet afgelopen of dit overkwam ons.
Ik ben intens dankbaar dat ik er nog zijn mag en dat ik er zo goed van af ben gekomen. En ik wil u en jullie allemaal ook bedanken voor die overstelpende stroom van kaarten als blijk van meeleven en betrokkenheid. En dat er voor ons en mij gebeden werd en wordt: dankuwel. Hartversterkend! Zo bid ik van mijn kant voor u en jullie: de Here zegene en behoede u,- persoonlijk en samen als gemeente. Hartelijke groeten, in Christus verbonden, Ds. D. Rodenburg
26 april:
Nadat maandagmorgen de drainknop was dichtgedraaid en de spanning in het hoofd van David door het normaliseren van de hoeveelheid hersenvocht weer op normaal niveau kwam, was het tenminste 24 uur afwachten. De wond in het hersenvlies heeft niet gelekt. Weliswaar begon onderin de rug bij de insteek van de drain wel wat vocht te lekken. Dat had echter niets te maken met de wond, aldus de neuro-chirurg. Hij bepaalde toen, dat de drain er meteen maar uitgehaald moest worden (een dag vroeger als gepland dus) om ook deze lekkage te laten genezen en opdrogen.
David mocht toen wat uit bed, eerst aan de arm van de verpleegkunidgen, toen zelf naar het toilet en
daarna voorzichtig langs de leuningen in de gangen. David is een doorzetter, zoals wellicht bekend, en ging (legaal) aan de wandel.
Gisterenmorgen onder begeleiding onder de douche. Dat ging gelukkig ook goed.
Omdat het beter ging, moest hij zijn één-persoonskamer inruilen voor een vier-persoonskamer.
De arts kwam rond 17.00 uur langs en vroeg hoe het ging.
David zei: " Goed".
Arts: " Wanneer wilt u naar huis?"
David: " Morgen".
"Dat gaan we regelen", zei de arts.
Kortom: Straks, rond 12.00 uur ga ik David ophalen. Hij zal minstens 6 weken de nieuwe, stabiliserende kraag moeten dragen en vooral de eerste weken veel rusten en voorzichtig aan moeten doen. Daarna, na controle bij de arts, langzamerhand het dragen van de kraag afbouwen.
Maar dat ligt nog ver voor ons.
Eerst vandaag...David thuis. Dat gaan we (op rustige, maar niet minder blije) manier vieren.
Wat betreft bezoek: wilt u a.u.b. bellen als u in de loop van de komende weken van plan bent te komen, zodat het programma niet te druk wordt voor David, die nog behoorlijk zwak is (en voor mij; want ook mijn energie is niet op peil..maar dat terzijde).
Hartelijke groeten van ons allen, Christa Rodenburg.
David mocht toen wat uit bed, eerst aan de arm van de verpleegkunidgen, toen zelf naar het toilet en
daarna voorzichtig langs de leuningen in de gangen. David is een doorzetter, zoals wellicht bekend, en ging (legaal) aan de wandel.
Gisterenmorgen onder begeleiding onder de douche. Dat ging gelukkig ook goed.
Omdat het beter ging, moest hij zijn één-persoonskamer inruilen voor een vier-persoonskamer.
De arts kwam rond 17.00 uur langs en vroeg hoe het ging.
David zei: " Goed".
Arts: " Wanneer wilt u naar huis?"
David: " Morgen".
"Dat gaan we regelen", zei de arts.
Kortom: Straks, rond 12.00 uur ga ik David ophalen. Hij zal minstens 6 weken de nieuwe, stabiliserende kraag moeten dragen en vooral de eerste weken veel rusten en voorzichtig aan moeten doen. Daarna, na controle bij de arts, langzamerhand het dragen van de kraag afbouwen.
Maar dat ligt nog ver voor ons.
Eerst vandaag...David thuis. Dat gaan we (op rustige, maar niet minder blije) manier vieren.
Wat betreft bezoek: wilt u a.u.b. bellen als u in de loop van de komende weken van plan bent te komen, zodat het programma niet te druk wordt voor David, die nog behoorlijk zwak is (en voor mij; want ook mijn energie is niet op peil..maar dat terzijde).
Hartelijke groeten van ons allen, Christa Rodenburg.
25 april 2007:
Vandaag opnieuw positief nieuws: we hebben vandaag vernomen dat David vrijdag a.s. naar huis mag! Verdere details zijn ons nog niet bekend, maar dit goede nieuws willen we op deze manier graag alvast met u delen. (Redactie)
24 april 2007:
Hier is weer een aanvullend bericht over de situatie van David. Zoals jullie weten, moest hij tot gistermorgen plat blijven liggen met de drain in zijn ruggemerg geopend. Hiermee kon gedoseerd hersenvocht worden afgevoerd waardoor de wond in het hersenvlies minder druk kreeg. Dat gaf de wond optimale omstandigheden om te genezen. Dit moest totaal 10 dagen, dus vanaf na het moment van de operatie tot gisteren.
Gistermorgen (maandag), 6.45 uur is het kraantje dichtgedaan en vanaf dat moment was het afwachten...zou er vochtophoping in de hals komen of zou de wond misschien gaan lekken. Tot gisteravond is dat gelukkig niet gebeurd. De neuro-chirurg is vandaag nog niet geweest, dus van vandaag weten we nog niets.
Wel is David gisteren twee stappen naast zijn bed geweest (eerder dan gezegd was) en 's avonds heeft
hij op een stoel aan een tafeltje een boterham weggewerkt. Het kostte veel energie, maar toch...dit
is gelukt!
David heeft nu een andere nekkraag, zodat z'n nek bij het lopen en het rechtopzitten meer gefixeerd is. Hij mag geen " ja" knikken, dat is slecht voor de geopereerde wervels. (Ik heb al gezegd tegen David: Je zult wat meer "nee" moeten zeggen....)
Deze kraag moet minstens zes weken (of langer) omblijven. Wat hij er mee kan en mag doen, is nu nog niet duidelijk. Zo is het op dit moment.
Hij waardeert heel erg jullie meeleven en meebidden en laat jullie hartelijk groeten.
Ook van mij natuurlijk groetjes, Christa Rodenburg.
Gistermorgen (maandag), 6.45 uur is het kraantje dichtgedaan en vanaf dat moment was het afwachten...zou er vochtophoping in de hals komen of zou de wond misschien gaan lekken. Tot gisteravond is dat gelukkig niet gebeurd. De neuro-chirurg is vandaag nog niet geweest, dus van vandaag weten we nog niets.
Wel is David gisteren twee stappen naast zijn bed geweest (eerder dan gezegd was) en 's avonds heeft
hij op een stoel aan een tafeltje een boterham weggewerkt. Het kostte veel energie, maar toch...dit
is gelukt!
David heeft nu een andere nekkraag, zodat z'n nek bij het lopen en het rechtopzitten meer gefixeerd is. Hij mag geen " ja" knikken, dat is slecht voor de geopereerde wervels. (Ik heb al gezegd tegen David: Je zult wat meer "nee" moeten zeggen....)
Deze kraag moet minstens zes weken (of langer) omblijven. Wat hij er mee kan en mag doen, is nu nog niet duidelijk. Zo is het op dit moment.
Hij waardeert heel erg jullie meeleven en meebidden en laat jullie hartelijk groeten.
Ook van mij natuurlijk groetjes, Christa Rodenburg.
21 april 2007:
Op dit moment verblijft mijn man nog steeds in het Sophiaziekenhuis te Zwolle. Hij moet daar plat blijven liggen tot (tenminste) maandagochtend met een drain in het ruggenmerg. Dit is om hersenvocht af te voeren om de druk op de wond in het hersenvlies te verminderen, waardoor de wond waarschijnlijk eerder zal genezen. Maandag wordt de het hersenvocht weer op peil gebracht, waardoor dus de druk verhoogd wordt. Dit is best een spannende dag: blijft de wond in het hersenvlies dicht? Daarna wordt bekeken, wanneer mijn man uit bed mag om verder te “revalideren”. Hij kan gelukkig nog steeds alles bewegen en daar zijn we heel dankbaar voor. Mijn man laat u allen hartelijk groeten en danken voor uw meeleven en meebidden. Christa Rodenburg.
Op dit moment verblijft mijn man nog steeds in het Sophiaziekenhuis te Zwolle. Hij moet daar plat blijven liggen tot (tenminste) maandagochtend met een drain in het ruggenmerg. Dit is om hersenvocht af te voeren om de druk op de wond in het hersenvlies te verminderen, waardoor de wond waarschijnlijk eerder zal genezen. Maandag wordt de het hersenvocht weer op peil gebracht, waardoor dus de druk verhoogd wordt. Dit is best een spannende dag: blijft de wond in het hersenvlies dicht? Daarna wordt bekeken, wanneer mijn man uit bed mag om verder te “revalideren”. Hij kan gelukkig nog steeds alles bewegen en daar zijn we heel dankbaar voor. Mijn man laat u allen hartelijk groeten en danken voor uw meeleven en meebidden. Christa Rodenburg.
14 april 2007:
Door een ongelukkige val op een luchtkussen op 2e Paasdag, heeft mijn man schade opgelopen in het nekwervelgebied. Eén gewrichtje was volkomen uit de kom en één tussenwervelschijf kapot.
Na drie dagen met gewichten aan het hoofd in tractie gelegen te hebben, heeft er afgelopen donderdagavond een operatie plaatsgevonden, waarbij een nieuwe tussenwervelschijf gevormd is uit heupbeen en is vastgezet met een plaatje en schroeven.
Helaas was er een complicatie. Bij het begin van de operatie, bleek, dat het hersenvlies kapot was en dat er hersenvocht lekte. Dit kan voor verlammingsverschijnselen zorgen. Dit laatste is gelukkig tot nu toe niet gebeurd. De arts heeft het vlies gerepareerd en d.m.v. een drain wordt er nu vocht afgevoerd. Daarvoor moet hij nog wel weer opnieuw minstens een week platliggen. Daarna moet bekeken worden, of er geen lekkage meer is. Zo is op dit moment de stand van zaken. Hij heeft het erg zwaar en we vragen u dan ook voor hem te bidden.
Na drie dagen met gewichten aan het hoofd in tractie gelegen te hebben, heeft er afgelopen donderdagavond een operatie plaatsgevonden, waarbij een nieuwe tussenwervelschijf gevormd is uit heupbeen en is vastgezet met een plaatje en schroeven.
Helaas was er een complicatie. Bij het begin van de operatie, bleek, dat het hersenvlies kapot was en dat er hersenvocht lekte. Dit kan voor verlammingsverschijnselen zorgen. Dit laatste is gelukkig tot nu toe niet gebeurd. De arts heeft het vlies gerepareerd en d.m.v. een drain wordt er nu vocht afgevoerd. Daarvoor moet hij nog wel weer opnieuw minstens een week platliggen. Daarna moet bekeken worden, of er geen lekkage meer is. Zo is op dit moment de stand van zaken. Hij heeft het erg zwaar en we vragen u dan ook voor hem te bidden.
